Sorry Ace

Pero sino nga ba si Ace? Si Ace ang parte ng aking nakaraan, parte pa rin ng aking kasalukuyan ngunit bilang kaibigan na lamang. At sana parte pa rin siya ng aking kinabukusan bilang mabuting kaibigan. Malaki ang pasasalamat ko at naging bahagi siya ng aking buhay. Sa kanya ko naramdaman ang pagmamahal. Talagang minahal niya ako at kahit naman ako, minahal ko din siya hanggang ngayon, bilang mabuting kaibigan. Siya ang nag-iisang taong may tiyagang makinig sa mga kwento, reklamo at kung anu-anong kuro-kuro ko. At siya ang higit na nagtitiwala sa aking kakayahan at mga pangarap, kaya nang dahil sa kanya, maraming pangarap ko na rin ang naiksatuparan. Sa madaling salita, marami ang pinapasalamat ko sa kanya. Subalit, khet na puro kabutihan ang ginawa niya sa akin, sinaktan ko pa rin at siguro ay patuloy na sinasaktan. Minsan pala, mas makakasakit ang pagiging mabait kumpara sa pagmamalupit. Sa kabaitan mo, nabibigyan mo siya ng maling pag-asa.

Bakit ko ba sinusulat ang lahat ng ito? Sa kadahilanan na gusto ko humingi ng paumanhin kay Ace sa lahat ng masamang nagawa ko. Gusto ko rin ipakita sa lahat na talagang nagpapasalamat ako at naging bahagi siya ng buhay ko. Maaring hindi niya mabasa ito, pero ayos lang. Dahil pag mabasa niya ito, iba ang isipin niya. Baka isipin lang niya na ginagawa ko ito nang hindi talaga bukal sa aking kalooban, at nagpapakitang tao lang sa kanya. Kaya mas mabuti na sigurong hindi niya ito mabasa. Sana lang maramdaman niya talagang ako ay totoo sa pagpapaumanhin at pagpapasalamat. At alam ko na itong entry na ito na nakalaan lang sa kanya ay hindi pa sapat sa lahat nang nagawa niya para sa akin...